Asset Publisher
NADZÓR NAD LASAMI NIEPAŃSTWOWYMI
Lasy prywatne stanowią ok. 17 proc. lasów w Polsce. Ponad 70 proc. starostw powierza prowadzenie nadzoru nad gospodarką leśną w lasach prywatnych leśnikom z Lasów Państwowych.
Zgodnie z przepisami ustawy o lasach Lasy Państwowe zobowiązane są służyć radą i pomocą prywatnym właścicielom lasów w prowadzeniu gospodarki leśnej. Leśnicy w ramach tych działań:
- doradzają prywatnym właścicielom jak prowadzić gospodarkę leśną;
- udostępniają sadzonki drzew i krzewów leśnych;
- wykonują na koszt nadleśnictw zabiegi zwalczające i ochronne w lasach prywatnych, jeśli wystąpią tam organizmy szkodliwe, zagrażające trwałości lasu;
- organizują wykonanie zadań gospodarczych w lesie (w tym sprzedaż drewna), na podstawie umowy z właścicielem lasu;
- sporządzają wielkoobszarowe inwentaryzacje stanu lasów oraz prowadzą bank danych o lasach.
- Gniewkowo, Rojewo - leśniczy leśnictwa Podlesie
- Inowrocław - leśniczy leśnictwa Balczewo
- Dąbrowa Biskupia - leśniczy leśnictwa Rejna
- Miasto Toruń - leśniczy leśnictwa Rudak
- powiaty aleksandrowski i toruński - leśniczy leśnictwa Pieczenia
Niezbędnych informacji w zakresie lasów niepaństwowych udziela także Pan Adam Jankowski w biurze nadleśnictwa.
W terytorialnym zasięgu działania Nadleśnictwa Gniewkowo znajdują się lasy nie stanowiące własności Skarbu Państwa, których powierzchnia wynosi 1660,07 ha (stan na 01.01.2023 r.).
Na podstawie zawartych porozumień został powierzony nadzór nad lasami innych własności przez trzy starostwa powiatowe. Na terenie poszczególnych starostw nadleśnictwo nadzoruje następujące powierzchnie leśne:
- Powiat aleksandrowski – 936,96 ha
- Powiat inowrocławski – 703,11 ha
- Powiat toruński – 20 ha
Nadzór jest prowadzony na terenie 12 gmin, w skład których wchodzą łącznie
124 wsie. Odpowiedzialnymi za nadzór nad lasami niepaństwowymi w Nadleśnictwie Gniewkowo są leśniczowie leśnictwa Pieczenia, Rejna, Podlesie, Balczewo oraz Rudak.
Lasy niebędące w zarządzie PGL LP położone w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Gniewkowo charakteryzują się bardzo dużym rozdrobnieniem.
Występują głównie na gruntach porolnych, co powoduje obniżenie ich odporności
na zagrożenia zarówno biotyczne, jak i abiotyczne. Najbardziej narażone
są monokultury sosnowe , które atakowane są przede wszystkim przez szkodniki pierwotne jak np: brudnica mniszka, borecznik sosnowiec a z grzybów największe zagrożenie stanowi huba korzeniowa.
W ostatnich latach nastąpił wzrost powierzchni ogólnej lasów niebędących
w zarządzie PGL LP na skutek zalesień gruntów mało przydatnych dla celów rolniczych. Niewątpliwy wpływ na to miało podpisane porozumienie między Lasami Państwowymi a Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, narzucające wspólne zadania w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata
2014-2020.
Asset Publisher
Asset Publisher
Ochrona Lasu
Ochrona Lasu
smieci.jpg
Borecznik (fot. Nadleśnictwo Gniewkowo)
Ochrona lasów ma szczególnie istotne znaczenie dla każdego z nas. Dzięki odpowiedniej pielęgnacji drzew i dbaniu o czystość i porządek jak również dzięki zdobytej wiedzy o procesach zachodzących w przyrodzie, każdego roku leśnicy podejmują działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększanie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.
Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:
1. abiotyczne - ekstremalne zjawiska atmosferyczne:
• silne wiatry łamiące lub wywracające drzewa;
• obfite opady atmosferyczne, które w połączeniu z niską temperaturą powietrza przyczyniają się do tzw. okiści, a w konsekwencji łamania gałęzi, a nawet drzew;
• skrajnie niskie i wysokie temperatury, przed którymi rośliny, także drzewa, nie potrafią się obronić;
• pożary lasu oraz powodzie, w trakcie których nie tylko ginie drzewostan, ale także wiele zwierząt.
2. biotyczne - związane z organizmami żywymi:
• grzyby (np. huba korzeniowa) wywołujące liczne choroby, w wyniku których drzewostany są osłabione, a nawet zagrożone procesem zamierania;
• szkodniki owadzie (borecznik, brudnica, mniszka, barczatka sosnówka i inne) - ich ogromna różnorodność jest przyczyną tego, iż las atakowany jest we wszystkich fazach rozwojowych;
• zwierzęta, szczególnie łowne, których stan z jakiś przyczyn został zachwiany, wyrządzają często szkody głównie w uprawach i młodnikach, a więc najmłodszych drzewostanach.
Ochrona przed szkodnikami owadzimi polega głównie na: wyznaczaniu, terminowym usuwaniu i wywożeniu z lasu drzew zasiedlonych, utylizacji resztek gałęzi i kory po korowaniu oraz wykładanie pułapek wabiących. Szkody gospodarcze spowodowane przez zwierzynę (jeleniowate, dziki) w uprawach zapobiega się przez grodzenia, smarowanie repelentami, palikowaniem cennych gatunków, a w młodnikach głównie przez zabezpieczenie sosny osłonkami plastikowymi. Zimą podczas wykonywania pielęgnacji młodników i drzewostanów pozostawia się zwierzynie ścięte gałązki na kilka tygodni, co znacznie ogranicza spałowanie młodników.
3. antropogeniczne - wywołane przez człowieka:
• zanieczyszczenia gleb, wód, powietrza;
• usuwanie drzewostanów, szczególnie tych cennych, podyktowane względami gospodarczymi;
• niszczenie stanowisk roślin, m.in. zagrożonych wyginięciem;
• niszczenie żerowisk, legowisk, miejsc lęgów i bytowania zwierząt, które niekorzystnie wpływa na populacje oraz nieprzemyślana regulacja stanu zwierzyny;
• pożary lasu powstałe w wyniku nieprzestrzeganie przepisów przeciwpożarowych oraz ogólnego niedbalstwa;
Jednak z nadzieją należy spojrzeć w przyszłość. Rozwój licznych nauk oraz wzrost poczucia odpowiedzialności za przyrodę, na pewno już wkrótce zaowocuje przewagą działań profilaktycznych nad eliminującymi zagrożenia, z jakimi musi uporać się las.