Asset Publisher
Nordic walking
Nordic walking to prawdziwy fenomen, jeden z najpopularniejszych sportów w Polsce i Europie, młodszy niż większość osób go uprawiających.
Za praojców nordic walkingu można uznać fińskich narciarzy, którzy w latach 30. XX w. włączyli spacery z kijkami narciarskimi do swojego letniego treningowego. Ale historia sportu, którą znamy dziś, jest o wiele krótsza.
Tak się zaczęło
W 1988 r. Amerykanin Tom Rutlin nieco przerobił zwykłe zjazdowe kijki narciarskie i zaczął promować marsz z nimi, jako oddzielną formę aktywności: exerstrider. Prawie w tym samym czasie Fin Marko Kantaneva wręczył podczas letnich przygotowań kijki narciarskie swoim uczniom trenującym biegi narciarskie. Na podstawie obserwacji młodych zawodników oraz badań przeprowadzonych później w Finnish Sports Institute w Vierumäki, Kantaneva napisał pracę magisterską poświęconą sauvakävely, czyli „chodzeniu z kijami". Nazwa nordic walking powstała 1997 r., kiedy fińska firma Exel postanowiła wykorzystać pomysł Kantanevy i wypuściła na rynek pierwsze kije specjalnie zaprojektowane do chodzenia. Tak rozpoczęła się ekspansja jednej z najszybciej zdobywających popularność form aktywności.
Nordic walking był skazany na sukces. Jest idealną dyscypliną w czasach, kiedy tak popularny jest trend active ageing, czyli aktywności osób starszych. Ci, którzy nie czują się na siłach, żeby biegać, jeździć na rowerze czy pływać, zawsze mogą chwycić za kije – bo to zbawienie, dla osób, mających problem nawet ze zwykłym poruszaniem się. Z tego powodu do nordic walkingu przylgnęła nawet opinia trochę niepoważnego „sportu dla emerytów". To błąd. W Skandynawii uprawiają go dosłownie wszyscy, a w Findlandii został nawet włączony do programu wychowania fizycznego w szkołach. Pamiętajmy, nordic walking powstał jako element treningu narciarzy biegowych. Kto widział zdjęcie Norweżki Marit Bjoergen, wie, że ten sport uprawiają twardziele. Nordic walking wykorzystuje oczywiście w swoich treningach także Justyna Kowalczyk.
O co w tym chodzi?
Po co nam w ogóle potrzebne te kije? Czym różni się to od normalnego spaceru? Okazuje się, że podczas zwykłego marszu wykorzystujemy zaledwie 40 proc. naszych mięśni. Ruchy wykonywane podczas marszu z kijami angażują prawie 90 proc. mięśni. A więc nordic walking dużo intensywniej wzmacnia nasze ciało. Przy tym, dzięki kijkom, działają na nie mniejsze obciążenia. Taka aktywność jest więc bezpieczniejsza dla osób otyłych lub z problemami ze stawami kolanowymi. Kijki wymuszają też bardziej wyprostowana sylwetkę i poprawiają stabilność na nierównym terenie.
Uprawianie tego sportu przez godzinę pozwala spalić 400-700 kalorii, czyli o 20-40 proc. więcej niż podczas zwykłego spaceru. Mocniej pracują także płuca – o 20-60 proc. niż w czasie marszu.
Takie efekty osiągniemy oczywiście tylko wtedy, jeśli będziemy stosować odpowiednią technikę marszu. Najpierw zakładamy na ręce paski kijków, tak, by nie były zbyt luźne. Później swobodnie opuszczamy ręce wzdłuż tułowia i ciągniemy kije. Marsz zaczynamy naturalnie, wahadłowo poruszając rękami. Kiedy ramię jest w górze, chwytamy rękojeść kija i cofamy ramię wywierając delikatny nacisk. Kiedy ramię będzie na wysokości biodra, puszczamy rękojeść i znów unosimy ramię, ciągnąc kij. Kiedy wypadniemy z rytmu najlepiej wznowić marsz od ciągnięcia kijów. Kiedy nie jesteśmy pewni swojej techniki, powinniśmy poprosić o konsultacje trenera. To niewielki wydatek, dzięki któremu nasz wysiłek będzie efektywny.
Zapraszamy do lasu
Las jest wydaje się naturalnym środowiskiem dla uprawiania nordic walking. Miękkie leśne ścieżki amortyzują wstrząsy, dzięki czemu spacer po nich jest mniej obciążający stawy niż po chodniku czy asfalcie. Zaletą jest także ich nierówność – dzięki temu nasze mięśnie i stawy pracują w większym zakresie. No i to czyste leśne powietrze…
Nie dziwi więc, że, szczególnie w czasie wakacji, w niektórych lasach można spotkać więcej osób spacerujących z kijami niż bez. Leśnicy już dawno zauważyli, że, stawiając na nordic walking, przyciągną do lasów więcej turystów, więc tworzą kolejne ścieżki do uprawiania tego sportu oraz organizują imprezy dla jego miłośników. Dziś trudniej znaleźć nadleśnictwo, gdzie nie ma specjalnej trasy, niż takie, gdzie one są. Wiele, jeśli nie większość, oznakowana jest tablicami zgodnymi z ogólnoeuropejskimi standardami nordic walking. Na tablicach znajdują się mapy oraz wskazówki dotyczące techniki, doboru sprzętu i walorów zdrowotnych tego sportu. Informacje na temat tras i planowanych imprez można znaleźć na stronach internetowych Lasów Państwowych, regionalnych dyrekcji, nadleśnictw oraz w serwisie Czaswlas.pl.
Asset Publisher
Asset Publisher
Obiekty Edukacyjne
Obiekty Edukacyjne
Symboliczna brama - wejście na ścieżkę przyrodniczo-leśną Rejna-Balczewo
Ścieżka prowadzi nieopodal paśnika
Uczestnicy zajęć edukacyjnych na ścieżce
Ścieżka przyrodniczo–leśna Rejna-Balczewo oraz Zielona Klasa
Ścieżka dydaktyczna przebiega przez teren kompleksu leśnego Rejna-Balczewo - nazwa ta, pochodzi od leśnictw zlokalizowanych wewnątrz kompleksu leśnego. W miejscu gdzie rozpoczyna się ściezka edukacyjna, umiejscowiona jest Zielona Klasa, która jest miejscem przeprowadzania zajęć edukacyjnych dla dzieci, młodzieży i dorosłych.
Ścieżka powstała w 2005 roku, na trasie pieszej o długości 2,9 km znajdują się tablice dydaktyczne o tematyce leśnej. Na każdym etapie wędrówki zwiedzający mają możliwość zapoznania się z lasem, jego budową i mieszkańcami. Na ścieżce poznamy procesy, które zachodzą w ekosystemie leśnym w różnych porach roku oraz uświadomimy sobie co daje nam las. Ścieżka położona jest niedaleko Inowrocławia i jest świetną propozycją na popołudniowe spacery. Lasy mieszane tworzą tutaj doskonałe miejsce wypoczynku i rekreacji, z którego chętnie korzystają nie tylko okoliczni mieszkańcy, a także przyjezdni turyści.
Kompleks leśny Rejna-Balczewo to las położony najbliżej miasta Inowrocławia. Z racji usytuowania, na tym terenie często można spotkac osoby korzystające z leśnego wypoczynku. Zwiedzając ścieżkę można zaobserwować wiele różnych gatunków roślin i zwierząt. Elementy infrastruktury umiejscowione na ścieżce pozwalają odpoczać strudzonym wędrowcom.
Zielona klasa przy leśniczówce Balczewo jest miejscem przeprowadzania zajęć edukacyjnych zarówno dla dzieci, młodzieży, jak i dorosłych. Przygotowane jest tu specjalne miejsce do rozpalania ognisk, Ogniska cieszą się spora popularnością, szczególnie w okresie jesiennym - gdy to, po ciekawym leśnym spacerze, wyedukowani wędrowcy moga przyrządzić sobie ciepły posiłek.
Ścieżka przyrodniczo–historyczna w leśnictwach Dąbki i Podlesie oraz Zielona Klasa Podlesie
Ścieżka przyrodniczo-historyczna przebiegająca przez obszary leśnictw Podlesie i Dąbki, założona została w 2013 roku. Trasa ścieżki wiedzie przez około 3km terenów leśnych, na trasie można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy na tablicach - przystankach tematycznych. Spacer można rozpocząć od Obelisku zlokalizowanego nieopodal miejscowości Dąblin, znajduje się on przy drodze gminnej Gniewkowo-Cierpice. Obelisk jest miejscem upamiętnienia ofiar zbrodni hitlerowskich dokonywanych w latach 1939-1943 na okolicznej ludności. Miejscem zakończenia przebiegu ściezki jest leśniczówka Podlesie, która w w okresie przedwojennym była miejscem zamieszkania i pracy, leśniczego Marcjana Zywerta. Leśnik ten został brutalnie zamordowany na skutek działań hitlerowców 23 października 1939 roku, w tak zwaną Inowrocławską Krwawą Noc.
W bezpośrednim sąsiedztwie leśniczówki znajduje się Zielona Klasa z miejscem na ognisko, która jest miejscem odpoczynku po spacerach edukacyjnych przeprowadzanych po wspomnianej ścieżce, a także miejscem przeprowadzania zajęć oraz pogadanek.
Ścieżki edukacyjne są idealnym miejscem na spędzenie czasu wolnego na świeżym powietrzu wśród pięknej, leśnej przyrody.
Do zwiedzania ścieżek zapraszamy zarówno dorosłych jak i dzieci.
Izba edukacji leśnej
Izba zlokalizowana jest w zespole budynków w siedzibie Nadleśnictwa Gniewkowo, przy ul. Dworcowej 10, w Gniewkowie.
Dysponuje ona 40 miejscami dla uczestników lekcji, pogadanek. Dysponujemy możliwością dokonywania pokazów multimedialnych w formie prezentacji lub filmów. Do dyspozycji mamy szeroką gamę różnych elementów wyposażenia leśnika, oraz eksponatów ukazujących ciekawe elementy leśnej przyrody.
