Asset Publisher
Łowiectwo
Łowiectwo jest elementem ochrony środowiska przyrodniczego – tak definiuje je ustawa „Prawo łowieckie" z 1995 r. Zwierzęta łowne (20 proc. gatunków ssaków i 12 proc. ptaków występujących w Polsce) są dobrem ogólnonarodowym i własnością Skarbu Państwa. Gospodarowaniem zwierzyną łowną, zgodnie z zasadami ekologii oraz racjonalnej gospodarki leśnej, rolnej i rybackiej, zajmują się myśliwi zrzeszeni w Polskim Związku Łowieckim oraz leśnicy.
Z gatunków chronionych (kiedyś łownych) spotkać można wydrę, bobra oraz wilka.
W lasach żyje ponad połowa gatunków kręgowców występujących w Polsce. Cywilizacja doprowadziła do zachwiania odwiecznej równowagi i reguł obowiązujących w ekosystemach leśnych. Wpłynęło to także na zamieszkujące tam zwierzęta. Dlatego obecnie, tak w Polsce jak w Unii, ich liczebność, sposoby opieki, a także zapobieganie szkodom od zwierzyny reguluje prawo.
Łowiectwo – zgodnie z definicją zawartą w ustawie Prawo łowieckie z 1995 r. – jest elementem ochrony środowiska przyrodniczego, jest działalnością człowieka w zakresie ochrony, hodowli i pozyskiwania zwierzyny. Łowiectwo, określane inaczej jako gospodarka łowiecka, kieruje się zarówno zasadami ekonomii, jak i ochrony przyrody. Obejmuje ono hodowlę i ochronę zwierzyny oraz pozyskiwanie jej w drodze polowań lub odłowów. Łowiectwo spełnia bardzo istotną rolę w gospodarce leśnej. Myśliwi, działając we współpracy z leśnikami, w planowy i skoordynowany sposób chronią przyrodę, regulując ilość zwierzyny.
Łowy – polowanie było jedną z najważniejszych czynności ludzi przez wiele tysiącleci. Z gatunków zwierzyny grubej na terenie Nadleśnictwa Gniewkowo możemy spotkać: jelenie, daniele, sarny, dziki, wilki i łosie. Przedstawicielami zwierzy drobnej są m.in. zające, bażanty, lisy, borsuki, szopy, jenoty i kuny. Gospodarowaniem zwierzyną łowną, zgodnie z zasadami ekologii oraz racjonalnej gospodarki leśnej, rolnej i rybackiej zajmują się myśliwi zrzeszeni w Polskim Związku Łowieckim oraz leśnicy.
Istotne znaczenie dla gospodarki leśnej mają szkody wyrządzane przez zwierzynę (głównie jelenie, sarny, łosie i dziki). Myśliwi i leśnicy podejmują wiele działań zapobiegawczych. Dla zabezpieczenia upraw przed szkodami stosuje się grodzenia, osłonki, rysakowanie oraz chemiczne środki odstraszające ( repelenty ). Zimą, podczas wykonywania pielęgnacji młodników i drzewostanów, pozostawia się zwierzynie ścięte drzewa, co znacznie ogranicza niebezpieczeństwo spałowania młodników. Podczas srogich zim myśliwi wspólnie z leśnikami dokarmiają zwierzęta, dbając o minimalizację niebezpieczeństwa wyrządzenia szkód w uprawach leśnych i na polach rolników.
Obszar Nadleśnictwa Gniewkowo podzielony jest na 13 obwodów łowieckich, na których działa 11 kół łowieckich:
- Obw. 165 Rudak - Wojskowe Koło Łowieckie nr 260 "ODYNIEC" w Toruniu;
- Obw. 167 Gniewkowo - Koło Łowieckie nr 47 "DIANA" w Inowrocławiu;
- Obw. 182 Ciechocinek - Koło Łowieckie nr 2 "ZDRÓJ" w Ciechocinku;
- Obw. 183 Służewo - Koło Łowieckie nr 1 "ŁOŚ" w Aleksandrowie Kujawskim;
- Obw. 184 Murzynno - Koło Łowieckie nr 151 "LIS" w Gniewkowie;
- Obw. 185 Wierzbiczany - Wojskowe Koło Łowieckie nr 228 "CYRANKA" w Inowrocławiu;
- Obw. 186 Ściborze - Koło Łowieckie nr 150 "RYŚ" w Inowrocławiu;
- Obw. 200 Koneck - Koło Łowieckie nr 1 "ŁOŚ" w Aleksandrowie Kujawskim;
- Obw. 201 Dąbrowa Biskupia - Koło Łowieckie nr 51 "BAŻANT" w Gniewkowie;
- Obw. 202 Rejna - Koło Łowieckie nr 52 "KUJAWSKIE" w Inowrocławiu;
- Obw. 203 Turzany - Koło Łowieckie nr 46 "SOKÓŁ" w Inowrocławiu;
- Obw. 220 Konary - Koło Łowieckie nr 48 "SAMURA" w Woli Wapowskiej;
- Obw. 222 Węgierce - Koło Łowieckie nr 47 "DIANA" w Inowrocławiu.
Asset Publisher
Asset Publisher
Ochrona Lasu
Ochrona Lasu
smieci.jpg
Borecznik (fot. Nadleśnictwo Gniewkowo)
Ochrona lasów ma szczególnie istotne znaczenie dla każdego z nas. Dzięki odpowiedniej pielęgnacji drzew i dbaniu o czystość i porządek jak również dzięki zdobytej wiedzy o procesach zachodzących w przyrodzie, każdego roku leśnicy podejmują działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększanie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.
Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:
1. abiotyczne - ekstremalne zjawiska atmosferyczne:
• silne wiatry łamiące lub wywracające drzewa;
• obfite opady atmosferyczne, które w połączeniu z niską temperaturą powietrza przyczyniają się do tzw. okiści, a w konsekwencji łamania gałęzi, a nawet drzew;
• skrajnie niskie i wysokie temperatury, przed którymi rośliny, także drzewa, nie potrafią się obronić;
• pożary lasu oraz powodzie, w trakcie których nie tylko ginie drzewostan, ale także wiele zwierząt.
2. biotyczne - związane z organizmami żywymi:
• grzyby (np. huba korzeniowa) wywołujące liczne choroby, w wyniku których drzewostany są osłabione, a nawet zagrożone procesem zamierania;
• szkodniki owadzie (borecznik, brudnica, mniszka, barczatka sosnówka i inne) - ich ogromna różnorodność jest przyczyną tego, iż las atakowany jest we wszystkich fazach rozwojowych;
• zwierzęta, szczególnie łowne, których stan z jakiś przyczyn został zachwiany, wyrządzają często szkody głównie w uprawach i młodnikach, a więc najmłodszych drzewostanach.
Ochrona przed szkodnikami owadzimi polega głównie na: wyznaczaniu, terminowym usuwaniu i wywożeniu z lasu drzew zasiedlonych, utylizacji resztek gałęzi i kory po korowaniu oraz wykładanie pułapek wabiących. Szkody gospodarcze spowodowane przez zwierzynę (jeleniowate, dziki) w uprawach zapobiega się przez grodzenia, smarowanie repelentami, palikowaniem cennych gatunków, a w młodnikach głównie przez zabezpieczenie sosny osłonkami plastikowymi. Zimą podczas wykonywania pielęgnacji młodników i drzewostanów pozostawia się zwierzynie ścięte gałązki na kilka tygodni, co znacznie ogranicza spałowanie młodników.
3. antropogeniczne - wywołane przez człowieka:
• zanieczyszczenia gleb, wód, powietrza;
• usuwanie drzewostanów, szczególnie tych cennych, podyktowane względami gospodarczymi;
• niszczenie stanowisk roślin, m.in. zagrożonych wyginięciem;
• niszczenie żerowisk, legowisk, miejsc lęgów i bytowania zwierząt, które niekorzystnie wpływa na populacje oraz nieprzemyślana regulacja stanu zwierzyny;
• pożary lasu powstałe w wyniku nieprzestrzeganie przepisów przeciwpożarowych oraz ogólnego niedbalstwa;
Jednak z nadzieją należy spojrzeć w przyszłość. Rozwój licznych nauk oraz wzrost poczucia odpowiedzialności za przyrodę, na pewno już wkrótce zaowocuje przewagą działań profilaktycznych nad eliminującymi zagrożenia, z jakimi musi uporać się las.