Wydawca treści Wydawca treści

Grzyby

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?

Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy  znaleziony  grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.

Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.

W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.

Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?

Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu:  na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.

Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a  mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.

Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?

To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale  stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.

Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z  muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.

Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?

Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak  są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.

Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Obiekty Edukacyjne

Obiekty Edukacyjne

 

 

Ścieżka przyrodniczo–leśna Rejna-Balczewo oraz Zielona Klasa

Ścieżka dydaktyczna przebiega przez teren kompleksu leśnego Rejna-Balczewo - nazwa ta, pochodzi od leśnictw zlokalizowanych wewnątrz kompleksu leśnego. W miejscu gdzie rozpoczyna się ściezka edukacyjna, umiejscowiona jest Zielona Klasa, która jest miejscem przeprowadzania zajęć edukacyjnych dla dzieci, młodzieży i dorosłych.

Ścieżka powstała w 2005 roku, na trasie pieszej o długości 2,9 km znajdują się tablice dydaktyczne o tematyce leśnej. Na każdym etapie wędrówki zwiedzający mają możliwość zapoznania się z lasem, jego budową i mieszkańcami. Na ścieżce poznamy procesy, które zachodzą w ekosystemie leśnym w różnych porach roku oraz uświadomimy sobie co daje nam las. Ścieżka położona jest niedaleko Inowrocławia i jest świetną propozycją na popołudniowe spacery. Lasy mieszane tworzą tutaj doskonałe miejsce wypoczynku i rekreacji, z którego chętnie korzystają nie tylko okoliczni mieszkańcy, a także przyjezdni turyści.

Kompleks leśny Rejna-Balczewo to las położony najbliżej miasta Inowrocławia. Z racji usytuowania, na tym terenie często można spotkac osoby korzystające z leśnego wypoczynku. Zwiedzając ścieżkę można zaobserwować wiele różnych gatunków roślin i zwierząt. Elementy infrastruktury umiejscowione na ścieżce pozwalają odpoczać strudzonym wędrowcom. 

Zielona klasa przy leśniczówce Balczewo jest miejscem przeprowadzania zajęć edukacyjnych zarówno dla dzieci, młodzieży, jak i dorosłych. Przygotowane jest tu specjalne miejsce do rozpalania ognisk, Ogniska cieszą się spora popularnością, szczególnie w okresie jesiennym - gdy to, po ciekawym leśnym spacerze, wyedukowani wędrowcy moga przyrządzić sobie ciepły posiłek.

 

Ścieżka przyrodniczo–historyczna w leśnictwach Dąbki i Podlesie oraz Zielona Klasa Podlesie

 

Ścieżka przyrodniczo-historyczna przebiegająca przez obszary leśnictw Podlesie i Dąbki, założona została w 2013 roku. Trasa ścieżki wiedzie przez około 3km terenów leśnych, na trasie można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy na tablicach - przystankach tematycznych. Spacer można rozpocząć od Obelisku zlokalizowanego nieopodal miejscowości Dąblin, znajduje się on przy drodze gminnej Gniewkowo-Cierpice. Obelisk jest miejscem upamiętnienia ofiar zbrodni hitlerowskich dokonywanych w latach 1939-1943 na okolicznej ludności. Miejscem zakończenia przebiegu ściezki jest leśniczówka Podlesie, która w w okresie przedwojennym była miejscem zamieszkania i pracy, leśniczego Marcjana Zywerta. Leśnik ten został brutalnie zamordowany na skutek działań hitlerowców 23 października 1939 roku, w tak zwaną Inowrocławską Krwawą Noc.

W bezpośrednim sąsiedztwie leśniczówki znajduje się Zielona Klasa z miejscem na ognisko, która jest miejscem odpoczynku po spacerach edukacyjnych przeprowadzanych po wspomnianej ścieżce, a także miejscem przeprowadzania zajęć oraz pogadanek. 

 

Ścieżki edukacyjne są idealnym miejscem na spędzenie czasu wolnego na świeżym powietrzu wśród pięknej, leśnej przyrody.

Do zwiedzania ścieżek zapraszamy zarówno dorosłych jak i dzieci.
 

Izba edukacji leśnej


 

Izba zlokalizowana jest w zespole budynków w siedzibie Nadleśnictwa Gniewkowo, przy ul. Dworcowej 10, w Gniewkowie.

Dysponuje ona 40 miejscami dla uczestników lekcji, pogadanek. Dysponujemy możliwością dokonywania pokazów multimedialnych w formie prezentacji lub filmów. Do dyspozycji mamy szeroką gamę różnych elementów wyposażenia leśnika, oraz eksponatów ukazujących ciekawe elementy leśnej przyrody.