Wydawca treści Wydawca treści

Historia Nadleśnictwa Gniewkowo

Powstanie nadleśnictwa wiąże się z istotnym wzrostem lesistości Kujaw w drugiej połowie XIX w. Władze pruskie uznały potrzebę wyodrębnienia nowej jednostki administracji leśnej w 1887 r. pozwalającej na skuteczniejsze zarządzanie majątkiem Skarbu Państwa. Pierwotna powierzchnia nadleśnictwa liczyła 6591,76 ha. Krótko po utworzeniu nadleśnictwa w 1889 r. wybudowano jego siedzibę, która po dzień dzisiejszy spełnia tę funkcję.


W wyniku I (1772 r.) i II (1793 r.) rozbiorów Polski tereny obecnego Nadleśnictwa Gniewkowo znalazły się w granicach państwa pruskiego. Krótko po tych wydarzeniach, na przełomie wieków XVIII i XiX, Prusacy zrabowane lasy królewskie uporządkowali na nowo, własnym systemem administracji leśnej, który opierał się na pruskim państwowym urzędzie leśnym (odpowiednik nadleśnictwa).
25 sierpnia 1807 r. na mocy ustawy Komisji Rządzącej Księstwa Warszawskiego, powołano m.in. urząd leśny Gniewkowo Nowe w departamencie bydgoskim (odpowiednik województwa).  

                  Instruktaż drwali w terenie. Rok 1974
Kilka lat później (1815 r.), już po Kongresie Wiedeńskim, utworzono Nadleśnictwo Cierpiszewo (Schirpitz) i Nadleśnictwo Wodek. Z ich części powstało 1 lipca 1887 r. Nadleśnictwo Gniewkowo (Argenau).   Proces tworzenia nadleśnictw trwał nadal; w jego wyniku w 1909 r. powstało Nadleśnictwo Toruń (Thorn), późniejsze Popioły. W latch 1909 i 1910 r. powołano też nadleśnictwa Gniewkowo i Otłoczyn. Tworzenie nowych nadleśnictw było wynikiem wykupu lasów z rak polskich, bądź ich przejęcia za długi od prywatnych właścicieli, co skutkowało wzrostem powierzchni lasów państwowych w zaborze pruskim.


Po odzyskaniu niepodległości (1918 r.) lasy obecnego Nadleśnictwa Gniewkowo przeszły na własność Skarbu Państwa Polskiego. Na początku w odrodzonym Państwie Polskim brakowało kadr i środków technicznych, stąd też korzystano w pierwszych latach z wzorców niemieckich. Na podstawie Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 r. organizacji administracji lasów państwowych powstały jednolite w całym kraju jednostki organizacyjne Lasów Państwowych. Natomiast Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 stycznia 1925 r. o utworzeniu dyrekcji lasów państwowych scaliły lasy pomorskie .Nadleśnictwo Gniewkowo weszło w skład Bydgoskiej Dyrekcji Lasów Państwowych Całkowita powierzchnia nadleśnictwa w roku 1927 wynosiła 5363,24 ha.
W 1927 r. Nadleśnictwo Toruń zmieniło nazwę na Nadleśnictwo Popioły. Tego typu zmiana nastapiła po raz kolejny w 1959 r., kiedy to zastąpiono ówczesna nazwę i wprowadzono do porządku administracyjnego nazwę Nadleśnictwo Otłoczyn.
1 stycznia 1973 r. zreorganizowano Nadleśnictwo Gniewkowo - dotychczasowe nadleśnictwo Gniewkowo i Otłoczyn weszły jako obręby leśne w skład nowo powstałego Nadleśnictwa Gniewkowo.


Przybliżając historie Nadleśnictwa Gniewkowo należy nadmienić o poligonie artyleryjskim, którego tereny wchodzą obecnie w jego skład i leżą w obrębie Otłoczyn. Początki toruńskiego poligonu sięgają czasów pierwszych szkolnych strzelań artyleryjskich tj. roku 1607. W roku 1657 szwedzka załoga twierdzy przeprowadziła strzelania artyleryjskie w rejonie zamku dybowskiego, najprawdopodobniej w miejscu obecnie istniejącej stacji kolejowej Toruń Kluczyki. Hetman wielki koronny Jerzy Lubomirski latem 1659 roku zorganizował ćwiczenia wojsk polskich, w celu zdobycia Gdańska. W drugiej połowie XIX wieku zorganizowano na poligonie ośrodek szkolenia i koncentracji wojsk dla przyszłych działań wojennych. Ciekawostką architektoniczną, o którym warto napisać jest zabytkowa kapliczka znajdująca się na Toruńskim Poligonie Artyleryjskim. Obecnie istniejąca kaplica pochodzi z XVIII wieku, świadczy o tym wycięta na podprożu data 1765. Fundatorem tej świątyni był hrabia Dąbski, ówczesny właściciel posiadłości ziemskiej z Grabia.

Święto Lasu. Rok 1934
Lasy Nadleśnictwa Gniewkowo nie były - niestety, wolne od zjawisk klęskowych, w szczególności masowych gradacji owadów liściożernych oraz szkód ze strony czynników przyrody nieożywionej: pożarów, powodzi i wiatrów. W pamięci pozostaje niezwykle groźny, o katastrofalnych rozmiarach pożar lasu, który wybuchł w dniu 10 sierpnia 1992 r. w leśnictwie Zajezierze i w błyskawicznym tempie objął powierzchnię 2938 ha gruntów leśnych, z tego 575 ha w Nadleśnictwie Gniewkowo.


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Las to zdrowie. Międzynarodowy Dzień Lasów 2021

Las to zdrowie. Międzynarodowy Dzień Lasów 2021

21 marca został ustanowiony przez Zgromadzenie Ogólne ONZ Międzynarodowym Dniem Lasów (MDL). Jak co roku organizatorzy MDL zachęcają kraje do podejmowania działań tj. sadzenie drzew, organizowania konkursów, wystaw czy innych inicjatyw na poziomie lokalnym, krajowym czy międzynarodowym, których celem jest uświadamianie roli i znaczenia lasów oraz drzew. Temat przewodni tegorocznych obchodów brzmi „Odbudowa lasów: droga do odnowy i dobrego samopoczucia”.

W bieżącym roku rozpoczyna się ustanowiona przez ONZ Dekada Odbudowy Ekosystemów, a podczas Międzynarodowego Dnia Lasów podkreślamy odbudowę lasów jako drogę do odnowy i dobrego samopoczucia. Celem Dekady ONZ jest zapobieganie degradacji ekosystemów na całym świecie,  powstrzymanie i odwrócenie tego procesu.

Zdrowe lasy to zdrowi ludzie, gdyż to zielone tereny wpływają korzystnie na zdrowie fizyczne i psychiczne każdego z nas. Lasy dostarczają świeże powietrze, bogatą w składniki odżywcze żywność, składniki do produkcji leków, czystą wodę i przestrzeń do rekreacji. Niestety, świat traci co roku 10 mln ha lasów (powierzchnia równa terytorium Islandii), a degradacja ziemi dotyka prawie 2 mln ha, czyli obszaru większego niż Ameryka Południowa.

 

 

Dlatego tak ważne jest przywracanie lasów oraz zrównoważone gospodarowanie tymi zasobami. Polscy leśnicy od lat kierują się zasadami zrównoważonej gospodarki leśnej, czyli tak prowadzą prace w lesie, by z nich korzystając i pozyskując drewno nie uszczuplić jego zasobów oraz zachować funkcje ochronne, gospodarcze i socjalne.

Od kilku lat szczególną troską otoczone są także leśne kuraki – głuszec i cietrzew, dla których leśnicy prowadzą ośrodki hodowli, dbają o ich siedliska, czy wypuszczają na wolność kolejne ptaki.  To także przez leśników i ornitologów realizowane są projekt ochrony rybołowa czy sokoła wędrownego, gatunków ptaków szponiastych, które bez wsparcia ze strony zniknęły by z polskiego krajobrazu.Ponadto w okresie od 2009 r. do 2019 r. nastąpiło zwiększenie udziału gatunków liściastych z 29,2 proc. do niemal 32 proc.
Utrata i degradacja lasów powodują emisję dużej ilości gazów ocieplających klimat, a co najmniej 8 proc. roślin leśnych i 5 proc. zwierząt leśnych na całym świecie jest skrajnie zagrożonych wyginięciem. Dla wielu gatunków zwierząt i roślin jedyną szansą na przetrwanie są działania prowadzone przez ludzi. O znaczeniu czynnej, zaangażowanej ochrony przyrody wiedzą pracownicy Lasów. Od wielu lat w Polsce są realizowane projekty mające na celu zachowanie zagrożonych gatunków. Jako sztandarowy przykład można podać program ochrony żubra. Dzięki opiece polskich leśników i przyrodników obecnie w kraju jest ok. 2300 żubrów

Leśnicy w swoich licznych projektach ochronnych uwzględniają również rośliny. W ostatnich latach leśnicy prowadzą prace dotyczące restytucji cisa czy jarzęba brekinii. Aż 15 spośród 17 regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych uczestniczyło w programie ochrony cisa pospolitego. Dziś dzięki działalności leśników cis nie jest już gatunkiem zagrożonym wyginięciem.

Warto podkreślić, że wiele działań jest prowadzonych w ramach programu „Ochrony gatunków i siedlisk przyrodniczych w Lasach Państwowych”. Realizacja tych zadań odbywa się w 100 lokalizacjach na terenie kraju, dotyczy ochrony 30 cennych gatunków i 30 rodzajów siedlisk.

Ponadto w lasach, by zwiększyć różnorodność biologiczną, pozostawia się coraz więcej martwego drewna. Przez ostatnią dekadę odnotowano wzrost z ok. 5,7 m3/ha do ok. 8,4 m3/ha.
Podczas tegorocznych obchodów organizatorzy MDL podkreślają, że zdrowe lasy to zdrowi ludzie. Lasy zapewniają korzyści zdrowotne, świeże powietrze, bogatą w składniki odżywcze żywności, składniki do produkcji leków, a także czystą wodę i przestrzeń do rekreacji. Według ONZ w krajach rozwiniętych do 25 proc. wszystkich leków jest pochodzenia roślinnego, a w krajach rozwijających się liczba ta sięga 80 proc.

Zalesione tereny zapewniają również żywność, szczególnie jest to ważne w przypadku rdzennych mieszkańców. W takich społecznościach średnio konsumują ponad 100 rodzajów roślinności rosnącej w lasach. (Badanie przeprowadzone w Afryce wykazało, że dieta dzieci mających kontakt z lasami jest co najmniej o 25 proc. bardziej zróżnicowana niż dzieci, które tego kontaktu nie mają). Natomiast w Polsce, jak wynika z analizy branżowego pisma „Forest Policy and Economics", przeciętne polskie gospodarstwo zbiera od 26 do 30 kg „leśnych skarbów" rocznie, przeważnie grzybów i jagód oraz orzechów.

Przedstawiciele ONZ i FAO nawołują do odtworzenia zdegradowanych terenów. „Możemy wyjść z planetarnego, zdrowotnego i gospodarczego kryzysu. Odbudujmy planetę w tej dekadzie” podkreślają organizatorzy MDL. I dodają, że jest to możliwe. Jako przykład ONZ podaje Wielki Zielony Mur dla Sahary i inicjatywę Sahelu, zapoczątkowane przez Unię Afrykańską w 2007 r., to reakcja na dostosowanie się do zmian klimatu i łagodzenia jego skutków. Sadzenie zielonej ściany ma na celu odtworzenie 100 mln ha zdegradowanych gruntów, zapobiegnięcie emisji 250 mln ton CO2 i utworzenie 10 mln zielonych miejsc pracy do 2030 r., jednocześnie zazieleniając krajobrazy w pasie o długości 8 tys. km na suchych terenach Afryki.

W Polsce leśnicy w ciągu ostatnich lat przywracali las na terenach, które zostały zniszczone w sierpniu w 2017 r. To wtedy huraganowy wiatr powalił i połamał prawie 10 mln m3 drzew, uszkodził niemal 120 tys. ha lasów, w tym 39,2 tys. ha zaliczono do całkowitego odnowienia. Leśnicy, by odtworzyć na tych terenach las potrzebowali ponad 217 mln sadzonek drzew.

Należy podkreślić, że oprócz prac na pohuraganowych terenach leśnicy każdego roku w całym kraju sadzą 500 mln młodych drzewek. Na potrzeby polskich lasów rocznie w szkółkach leśnych produkowanych jest 800 mln sadzonek różnych gatunków drzew (51 proc. są to gatunki iglaste, 49 proc. gatunki drzew liściastych).